Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Μέρες...


που έρχονται, ίσως μας δοθεί λίγος χρόνος γι' άλλες ασχολίες έξω από τις καθημερινές.... Ας σκεφτούμε, εκτός απ' τους αγαπημένους και τους κοντινούς μας και τους αδύναμους, τους ανίσχυρους...

Κι αν ανήκουμε σ' αυτή την ομάδα, ας ελπίσουμε πως κάποιος θα στείλει τις σκέψεις του και σ' εμάς...

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Στην μέχρι τώρα πορεία της ζωής...

Νόμιζα... ότι οι δικοί μου άνθρωποι θα ήταν αθάνατοι…
Πρόσφατα, αρρώστησε ο πατέρας μου και μέσα σ’ ένα μήνα πέθανε…
Προσγειώθηκα απότομα, σκληρά…
Θεώρησα λοιπόν, πως ο θάνατος καθορίζει τη ζωή μας…
Ή... μήπως οι πράξεις μας;

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

και το τριαντάφυλλο...

θ' ανοίξει και οι κάμπιες θα τραφούν και θα επιβιώσουν, αν δεν παρέμβει το ανθρώπινο χέρι... Η φύση φροντίζει σοφά όλα τα παιδιά της...

Μόνο εμείς σ' αυτή τη γη, είμαστε το μοναδικό είδος που δεν ανεχόμαστε εύκολα τους άλλους δίπλα μας... Δυσκολευόμαστε να συνυπάρξουμε... Και χάνουμε τη μαγεία της συνύπαρξης...

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Λίμνη Μέγδοβα (Πλαστήρα) στην Καρδίτσα...



H χώρα μου είναι τόσο όμορφη...
Δεν θέλω να πληγώνεται....
Η φύση της μιλάει μέσα στις καρδιές μας...
Σώπα και άκου...
Κοίτα και νιώσε...

... η άλλη Ελλάδα...



Και όμως! Δεν είναι αφίσσα, ούτε φωτογραφία από την κεντρική Ευρώπη! Είναι τοπίο που ανήκει στην Ελλάδα!
Τις μέρες του Πάσχα ταξιδέψαμε στην Καρδίτσα και στα ορεινά μέρη των Τρικάλων... Κάποια στιγμή στο Περτούλι βρεθήκαμε μπροστά σ' αυτή την εικόνα...
Τη φυλάκισα στη φωτογραφική μου μηχανή και τώρα τη μοιράζομαι μαζί σας...

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Popolo και... camping!

Η σύγχρονη... Αντουανέτα - Μπερλουσκόνι (!) προέτρεψε τους σεισμοπαθείς να... " δουν τη διαμονή τους στις αντισεισμικές σκηνές ως ένα Σαββατοκύριακο σε κάμπινγκ";

Πόσο αλαζόνας μπορεί να είναι ένας πολιτικός;

Πόσο μακριά είναι η εξουσία από τη ζωή των πολιτών;

Πόσο ένοχη είναι η σιωπή μας;

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Σε άλλες συνθήκες...

Η Αυστραλία δοκιμάζεται από τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία της. Ο άνθρωπος μοιράζεται το νερό του με ένα κοάλα που προσπαθεί να διαφύγει από τη φωτιά στο δάσος του Mirboo North. Τo ζώο απλώνει το "χέρι" του και πιάνει το χέρι του ανθρώπου...

Αυτή τη στιγμή οι ψυχές μας συναντιούνται...
-Φίλε μου, πιες λίγο νερό για ν' αντέξεις...
Φίλε μου, πάρε λίγο κουράγιο και φύγε, φύγε να γλυτώσεις...
-Σ' ευχαριστώ!...
-Καλή τύχη...
Είμαστε μαζί σ' αυτόν τον αγώνα... Σε άλλες συνθήκες σε κυνηγώ, σε σκοτώνω για τη γούνα σου, δεν σε υπολογίζω, σε κακομεταχειρίζομαι... Τώρα όμως, καθώς οι φλόγες μας τυλίγουν, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ...

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Απορία...

Πόσο κοστίζει η ζωή ενός ανθρώπου;